Ένα θέμα που είχε συγκλονίσει την Άρτα το 2011, αναδεικνύεται από την παρακάτω επιστολή που δημοσιεύτηκε στον "Μαχητή της Άρτας"Πηγή και φώτο: maxitisartas.gr
"Είμαι η μητέρα του παιδιού που έφυγε από την ζωή κάνοντας σκι στο χιονοδρομικό κέντρο στο Μέτσοβο στις 31-1-2011. Πέρασαν τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες από την ημέρα που έφυγε το παιδί μου αδυνατώντας ακόμα να το πιστέψω. Βλέπετε το να είσαι γονιός φοράς την καρδιά έξω από το σώμα σου.
Αγανακτισμένη είμαι λοιπόν και θέλω να το γράψω...
Στις 26-5-2015 έγινε το δικαστήριο του γιου μου, μετά από δύο αναβολές. Δικαστήριο μέσα σε εισαγωγικά. Γιατί για μένα ήταν ένα θέατρο του παραλόγου. Οι δικαστές (δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα όχι γιατί φοβάμαι, μου είναι παντελώς αδιάφορο ακόμα και μέσα να με βάλουν, άλλωστε σε μια φυλακή ζω από την μέρα που έχασα το παλικάρι μου. Αλλά γιατί δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση την εφημερίδα που θα δημοσιεύσει αυτά που θα γράψω). Οι δικαστές που λέτε κόντευαν να κοιμηθούν στην έδρα τους, βλέπετε, δεν ήταν αυτοί που έχασαν το παιδί τους. Γιατί λοιπόν να ξοδέψουν το χρόνο τους να είναι στη δίκη με το μυαλό τους (ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ ΑΥΤΟ) κι όχι μόνο με την παρουσία τους. Νιώθω τόσο πολύ αδικημένη από την ετυμηγορία που έβγαλαν. Αθώοι, αφού ψουψούρισαν πίσω από τα χαρτιά τους σε ένα δευτερόλεπτο. Ούτε για τα μάτια του κόσμου μία διακοπή βρε αδερφέ. Και λυπάμαι που κράτησα την ψυχραιμία και δεν τους έβρισα, τουλάχιστον θα το έβγαζα από μέσα μου. Σε αυτή την αίθουσα τελικά δεν δικαζόταν οι κατηγορούμενοι, αλλά ο γιος μου(!)
Βλέπετε δεν ήταν εκεί να μιλήσει (αυτό το συμπέρασμα έβγαλα από τα λόγια του εισαγγελέα). Μια δίκη μαγειρεμένη με την δική τους συνταγή και με το δικό τους αποτέλεσμα. Οι κατηγορούμενοι, λοιπόν, είχαν μάρτυρες που είπαν ότι ήταν μια υπέροχη ημέρα, χαρά θεού, το χιόνι τέλειο, όλα τέλεια. Οι μάρτυρες ήταν ιδιοκτήτες καταστημάτων γύρω από το χιονοδρομικό, που τρώνε από αυτό. Τρομερά συμφέροντα, δεν έλαβαν υπόψη ούτε τα έγγραφα που είχαν στα χέρια τους για τις τραγικές παραλήψεις. Μια ματιά και πάμε παρακάτω. Οι αυτόπτες μάρτυρες άνευ σημασίας. Βλέπετε αυτοί το χρόνο τους έτρωγαν και δεν ήθελαν να ακούσουν την αλήθεια. Εκεί έμαθα σε τι κατάσταση βρέθηκε το παιδί μου.
Το συμπέρασμα είναι ότι τελικά το παιδί μου, εκείνη την υπέροχη ημέρα, πήγε να αυτοκτονήσει στο Μέτσοβο ή να κάνει σκι; Μπορεί να πονάω αλλά χαζή δεν είμαι. Ξέρω πολύ καλά ότι πίσω από όλους κρύβεται η μικρή κοινωνία του Μετσόβου, οικονομικά συμφέροντα και κάποια εξέχοντα πρόσωπα που έχουν την ψευδαίσθηση ότι δεν μπορούμε να τα αγγίξουμε.
Μέχρι εχθές δεν ζητούσα τίποτα άλλο πέρα από την αναγνώριση των ευθυνών και την τιμωρία τους - αν και για εμένα η μόνη τιμωρία ήταν να κάτσουν στη δική μου θέση και να φορέσουν τον δικό μου πόνο. Τότε θα πω ότι ξέρουν τι μου στέρησαν. Παρόλα αυτά δε θα κάνω το Θεό. Θα συνεχίσω τον αγώνα μου να τιμωρηθούν οι ένοχοι, με στήριγμα την οικογένειά μου και βράχο δίπλα μου τον πατέρα μου που με τις γνώσεις του και τη λατρεία που έτρεφε για τον εγγονό του έδωσε όρκο γι αυτό πάνω από το άψυχο κορμάκι του.
Ακόμη πιστεύω ότι υπάρχει δικαστικό σύστημα που να έχει ηθική και αξιοπρέπεια, αν και απογοητεύτηκα από αυτά που είδα. Παρόλα αυτά έχω μια ελπίδα ουρανού, ο καιρός θα δείξει.
Ευχαριστώ που μου αφιερώσατε λίγο από το χρόνο σας."
Τζίμα Αγγέλη Ευαγγελία
