Όσοι έχουν ζήσει στο εξωτερικό, έχουν καταλάβει ένα πράγμα: Το πολυτιμότερο πράγμα της Ελλάδας είναι ο Ήλιος (όχι φυσικά για τα φωτοβολταϊκά....!), αλλά για να φορτίζει τους ανθρώπους. Μια εβδομάδα μέσα στο χειμώνα με ήλιο.... Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Σήμερα ένα τραγούδι με βαθύ νόημα μια έκκληση στον Ήλιο, από τον αμφιλεγόμενο Γιώργο Νταλάρα, που παρόλη την έπαρση στην συμπεριφορά του, έχει μεγαλώσει δύο γενιές Ελλήνων:
Τα πουλιά τα βρίσκει ο Χάρος στο φτερό
Τα ελάφια, όταν σκύβουν για νερό ....
Και μια ανάλυση από το lovemusic4.blogspot.gr:
Συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο " Νάχαμε τι νάχαμε" που κυκλοφόρησε απο την MINOS (MSM 167) το Δεκέμβριο του 1972 σε μουσική του Μάνου Λοίζου, στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτές των τραγουδιών του δίσκου τον Γιάννη Καλατζή και το Γιώργο Νταλάρα.
Θεωρείται και είναι ένα από τα τραγούδια - διαμάντια της Ελληνικής δισκογραφίας.Ακούγοντάς το, νομίζεις αρχικά οτι είναι ένας παλιός αργόσυρτος σμυρνέικος αμανές και αυτό συμβαίνει στα δύο κουπλέ του, ενώ το ρεφρέν είναι κλασικό ζεϊμπέκικο. Σαν να ακούς δύο διαφορετικά τραγούδια. Στην ουσία όμως περιμένεις την εναλλαγή και αυτή στη δίνει με τον πλέον πειστικό τρόπο η μουσική ιδιοφυία του Μάνου Λοίζου.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αναφερόμενος στις συνεργασίες του, τότε, με το Λοίζο, θυμάται αυτό που συχνά πυκνά έλεγε γελώντας ο μεγάλος συνθέτης:
'' όταν έχω κέφι μπορώ να μελοποιήσω ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο''
Κι όμως το έργο του μας δείχνει το απέραντο ταλέντο που είχε και το πως πολύ δύσκολα πράγματα και μουσικά και στιχουργικά μας τα έδινε με απλό και πολύ μελωδικό τρόπο.
Τέτοιο δείγμα αποτελεί και το τραγούδι : Ήλιε μου σε παρακαλώ''. Ο εξαιρετικός μουσικός Κώστας Γανωσέλης συνεργάτης τότε του Μάνου κι αργότερα του Νταλάρα, λέει για το τραγούδι:
''Το Ήλιε μου σε παρακαλώ είναι ένα σπάνιο τραγούδι από κάθε άποψη. Αργό σαν βυζαντινό ξεκινά χωρίς ρυθμό μόνο μ' ένα ίσο που κρατάνε οι μουσικοί ... μάλλον κινείται σε τρεις δρόμους από φυσικό μινόρε ή αλλιώς αιολική κλίμακα αλλάζει σε καρτσιγιάρ και παρακολουθεί τον αρχαίο δωρικό δρόμο, μετά γυρνάει σε ουσάκ ... Δεν νομίζω ότι πετυχαίνεται κάτι ανάλογο συνειδητά. Ο Λοϊζος είχε ταλέντο αλλά πέρα από αυτό είχε τις μουσικές μνήμες του από την Αλεξάνδρεια, όπου άκουγε μουσικές με την ανάπτυξη που τους κάνουν οι Άραβες και όχι τη συγκερασμένη εκδοχή με τις δώδεκα νότες που ακούμε εμείς εδώ"
Ο Νταλάρας παρότι σε νεαρή ηλικία και στην αρχή της καριέρας του, ερμηνεύει εκπληκτικά αυτό το τραγούδι και ίσως είναι από τις σημαντικότερες ερμηνείες τραγουδιών που προσωπικά έχω ακούσει.
Υπέροχοι οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου με αλληγορική σημασία:
Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό
τα ελάφια όταν σκύβουν για νερό
μα εμένα που ‘μαι δέντρο μες τη γη
με ξεριζώνει κάθε χαραυγή
Ήλιε μου σε παρακαλώ
πες τους χαροκαμένους
να κλαιν στης πίκρας το γιαλό
για μας τους προδομένους
Σαν φονιάς τη μαύρη νύχτα ξαγρυπνώ
πίνω δάκρυ πίνω πρόστυχο καπνό
με μαχαίρια στην καρδιά μου δεν μπορώ
να τραγουδήσω και να καρτερώ
Ήλιε μου σε παρακαλώ
πες τους χαροκαμένους
να κλαιν στης πίκρας το γιαλό
για μας τους προδομένους
To κείμενο και οι φωτογραφίες είναι από το lovemusic4.blogspot.gr/
