Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Τα δύσκολα είναι μπροστά μας

Όπως ξέρουμε όλοι το internet, είναι ένας παράλληλος εικονικός κόσμος της ζωής μας. Υπάρχει απόλυτη ελευθερία να διαλέγουμε σε ποια sites θα μπαίνουμε (καλό είναι να έχουμε και κανένα antivirus), μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε αυτή την ελευθερία δεν την έχουμε στη πραγματική ζωή για διάφορους λόγους δεν μπορούμε να κάναμε ότι θέλουμε.
Ένα από τα πιο ωραία ελληνικά blogs, που μας μαθαίνει την ελληνική γλώσσα είναι το sarantakos.wordpress.com. Σήμερα έχει θέμα με ένα ενοχλητικό είδος Έλληνα που σπάει τα νεύρα των φίλων του:

Ο σταλεγάκιας τα έλεγε από πριν
 «Τα δύσκολα είναι μπροστά μας, αλλά σταλεγάκιας δεν γίνομαι». Αυτή η λέξη θα μας απασχολήσει στο σημερινό άρθρο, κι αν την ψάξετε στα μεγάλα γενικά λεξικά δεν θα τη βρείτε, όμως αν δεν την ξέρετε μάλλον θα καταλάβατε (περίπου) τι σημαίνει.


Είπα ότι η λέξη «σταλεγάκιας» απουσιάζει από τα γενικά λεξικά, και όχι άδικα αφού είναι καινούργια λέξη και επιπλέον είναι όρος της αργκό, που δεν μπορεί ο λεξικογράφος να τον καταγράψει αν δεν βεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για εφήμερο σχηματισμό, απ’ αυτούς που εκατό γεννιούνται κι ένας καθιερώνεται.


Υπάρχει όμως στα ηλεκτρονικά ειδικά λεξικά, όπως είναι το slang.gr, που δίνει τον ορισμό: Το εκνευριστικό είδος ανθρώπου που επισημαίνει κάποιο λάθος σου και σου ρίχνει αλάτι στην πληγή. Υπάρχει επίσης στο ηλεκτρονικό λεξικό της γλώσσας των νέων (που νομίζω πως δεν σας το έχω αναφέρει άλλη φορά) με τον ορισμό: Χαρακτηρισμός για κάποιον που κάνει ότι τα ξέρει όλα και επισημαίνει τα λάθη των άλλων τονίζοντας πως ο ίδιος τα είχε προβλέψει.

Ο όρος, όπως θα το έχετε καταλάβει, προέρχεται από τη φράση «Στάλεγα εγώ», που τη λέμε σε κάποιον που έκανε ένα λάθος, ενώ τον είχαμε προειδοποιήσει, και τώρα βλέπει τις θλιβερές συνέπειες. Αυτός που λέει «στάλεγα εγώ» είναι, κατά συνέπεια, ο σταλεγάκιας.

Ο πειρασμός του σταλεγακισμού είναι πανίσχυρος, καλό είναι όμως, αν μας νοιάζει η σχέση μας με τον άλλον, να σφίξουμε τα δόντια και να αντισταθούμε, να μην ξεστομίσουμε την άτιμη ατάκα (που λέει κι ο Αιμόφιλος), «σου τα’λεγα εγώ» ή «δεν σου τό’χα πει;» ή κάτι ανάλογο, που σε τίποτα δεν ωφελεί, εκτός ίσως από φρονηματισμό, γι’ αυτό και δεν αποκλείεται, όταν έχουμε να κάνουμε με μικρά παιδιά, να συγχωρείται όταν γίνεται με φειδώ.


Οι σταλεγάκηδες αφθονούν στα κοινωνικά δίκτυα και στις ιντερνετικές συζητήσεις, και ο όρος χρησιμοποιείται στα μέσα αυτά κατά κόρον, όπου ο σταλεγακισμός είναι εργαλείο για την αυτοεπιβεβαίωση. Μάλιστα, είναι και μερικοί που κάνουν είκοσι δυσοίωνες προφητείες τη μέρα, κι όταν γίνει το θαύμα και αληθέψει κάποια από αυτές, δημοσιεύουν σκρίνσοτ με την προφητεία τους, και κοκορεύονται «Δεν σας τα ‘λεγα; Μόνο πότε θα πεθάνω δεν το ξέρω» -αλλά τις άλλες δεκαεννιά αποτυχημένες προβλέψεις τις κρύβουν επιμελώς. Τζάμπα σταλεγάκηδες δηλαδή.
Πηγή και ολόκληρο το άρθρο: sarantakos

Δημοφιλεις αναρτήσεις